اقدام درمانی است که طی آن سنگ‌های مجاری ادراری و صفراوی و سایر توده‌های سخت ایجاد شده در بدن، شکسته، خُرد شده و از بدن خارج می‌گردند. این فرایند فقط بایستی توسط کارشناس ماهر رادیولوژی انجام شود و درصورت انجام توسط فرد پراتیک یا رشته‌های دیگر امکان آسیب‌های جدی به کلیه وجود دارد.
قبل از به کارگیری امواج شوک، درمان سنگ‌های کلیه و مجاری ادراری و کیسه صفرا به روش جراحی باز انجام می‌شده است. امروزه سنگ‌شکنی یکی از روش‌های متداول در درمان این سنگ‌ها است. سابقه استفاده از امواج فراصوت در شکستن سنگ‌های کلیه به دهه ۵۰ میلادی می‌رسد اما برای اولین بار روش موج شوک برون اندامی در ۱۹۷۱ روی حیوانات آزمایش شده و در سال ۱۹۸۰ به طور موفقیت‌آمیز بر روی انسان انجام شده است.
سنگ‌شکنی با امواج شوک به دو روش درون اندامی و برون اندامی انجام می‌شود در روش اول که هنوز مزیت‌هایی به دومی دارد از طریق درون بین وارد مجرای ادراری شده و شوک داده می‌شود ولی در روش جدید تر درمان با شوک از بیرون بدن انجام می‌گردد. از سه روش الکترو هیدرولیک، الکترو مگنتیک و پیزو الکتریک برای ایجاد موج شوک استفاده شده است. در این روش ابتدا محل سنگ بوسیله فلوروسکپی یا سونوگرافی مشخص می‌گردد و الکترود بیضی شکل سنگ‌شکن، از روی پوست بدن به مرکز سنگ نشانه‌گیری می‌کند. در روش‌های جدید به جای قرار دادن بیمار در حوضچه آب، از قرار دادن بالشتک مایع بین بدن بیمار و الکترود استفاده می‌شود. روش برون اندامی برای شکستن سنگ‌های بزرگتر از ۲ سانتیمتر مناسب نبوده و برای شکستن این سنگ‌ها روش درون اندامی کاربرد دارد.